بحری است عشق و عقل ازو برکناره ای

کار کنارگی نبود جز نظاره ای

در بحر عشق عقل اگر راهبر بدی

هرگز کجا فتادی ازو برکناره ای

وانجا که بحر عشق درآید به جان و دل

عقل است اعجمی و خرد شیرخواره ای

در پردهٔ وجود ز هستی عدم شوند

آنها که ره برند درین پرده پاره ای

بسیار چاره می طلبی تا که سر عشق

یک دم شود به پیش تو چون آشکاره ای

گر صد هزار سال درین ره قدم زنی

تا تو تویی تو را نتوان کرد چاره ای

تو درد عشق خود چه شناسی که چون بود

تا بر دلت ز عشق نیاید کتاره ای

در هر هزار سال به برج دلی رسد

از آسمان عشق بدین سان ستاره ای

عطار اگر پیاده شوی از دو کون تو

در هر دو کون چون تو نباشد سواره ای